از دست رفتن یه فرصت طلایی

بعد از تقریبا ۱ هفته فرصت شد تا مامان تنبلت دوباره واست بنویسه.

این چند وقت یه کم فکرم مشغول بود وفرصت نشد تا واست بنویسم. آخه واسه مصاحبه استخدامی هیئت علمی دانشگاه باهنر به باباییت خبر نداده بودند و مصاحبه ها رو انجام داده بودند و ما این فرصت استخدام در دانشگاه باهنر  را تقریبا برای همیشه از دست دادیم. واسه همین من این روزا خیلی حال خوشی نداشتم...

به عمو مهدیم هم زنگ زدم تا اگه بتونه کاری بکونه تا از باباییت هم مصاحبه بگیرن ولی متاسفانه اونم نتونست کاری بکنه چون وقتش گذشته بود. 

شاید قسمت اینه.فرصت خیلی طلایی و خوبی بود ولی حیف که از دست رفت شاید خیلی توی زندگیمون و آیندمون تاثیر داشت ولی خب دیگه تموم شد!!!

اولش خیلی عصبانی و دلخور بودم ولی بعدش خودمو آروم کردم گفتم به درک که نشد همین که تو رو داریم مثل اینه که دنیا رو داریم دیگه چیزای دیگه نباید واسم مهم باشند .......

حتما قسمت ما چیز دیگه ای هست. نمیدونم به کجا پیش میریم ولی ایشالاه که به خیر باشه و روزی برسه که وقتی با این لحظات دلخوریم فکر میکنم خندم بگیره که چقدر احمق بودم که خیال میکردم موفقیت کاری بابات به دانشگاهه........     خدا کنه