اوضاع این روزهای ما...

تصمیم گرفتم رمز این پست رو بردارم... پس حالشو ببرید:

سلام به همه دوستایی که توی این مدت بهمون سر زدند و احوال پرسمون بودند...

(بازم معرفت غریبه ها)

- دنیا که دنیای بی معرفتها شده  - ...

اوضاع و احوال این روزهای زندگیمون خیلی در هم و بر همه .

خدا رو شکر اوضاع سلامتی خودم فعلا خوبه و مشکلی نیست جز اینکه همش تحت کنترل دکترا باشم.

فقط اوضاع و احوال مالی مون بدجور بهم ریخته. از اون جریانات به بعد دیگه بابا حسین نتونست دفتر بزنه و دکوراسیون دفترش را هم که از پسر عمه اش قرض گرفته بود مجبور شد از بی جایی پس اش بدهد و دیگر هم نمیتونه تو این وضع بی پولیمون میز و صندلی و دفتر و دستک بخره...

خلاصه بابا حسین هم بیکار شده و عصرها دیگه جایی نداره بره کار کنه(خدا باعث و بانیش رو .......- آمین-)

(یه بنده خدایی گفت جا برای دفتر و دستک شما نداریم.!!!)

هر وقت یادم میوفته دلم آتیش میگیره... برای دفتر و دستک همه جا بود الا ما؟؟؟...هیچ وقت برای ما جا نداشتند حتی تو دلهای پر کدورتشان...

هیچ اشکالی نداره ما هم تنها نیستیم ما هم خدایی داریم که دوستمون داشته باشه رو زمین خدام همه جاش واسه دفتر و دستک ما جا هست. خدا دیگه تبعیض قائل نمیشه ! خدا دیگه عین بنده هاش بخیل و خسیس نیست !

عوضش بابا حسین همش کنار من و شماست و استراحت میکینم 3 تایی.... درآمد دفتر  که کم شده کارهای پایانی ساخت خونه هم بدجوری دمار از روزگارمون در اوورده و حسابی بی پول شدیم.

انشاا.. تا 1 ماه آینده دیگه توی خونه جدیدمون هستیم.

ولی فکر کنم یه چند سالی بگذره تا بتونیم از زیر بار وامها و قسطهامون در بیاییم. ولی اشکال نداره به یاری خدا تا اینجاش دووم اووردیم بقیه اش هم سر میشه. ما که جز خدا کسی رو نداریم.

پدر و مادرهای گلمون هم که سایه شون همیشه بالای سرمونه.

دنیا دنیای بدی شده این روزها آدمها فقط درگیر خودشونند - مال روی مال میگذارند و طبقه روی طبقه و جنس روی جنسهای انبارهای مغازه هاشون... خدا هم بدجوری به حال خودشون ولشون کرده .

ولی بقول یه بنده خدایی که میگفت این لباسها ور کسی نمیمونه .... منم میگم این خونه ها و ملکها هم ور کسی نمونده - همه رو باید گذاشت و رفت - موقع رفتن هم سر میرسه -  

همشون هم میتونن توی چشم بر هم زدنی دود شوند و هوا روند.

کاش آدمها تو این دنیا عوض دل شکستن دلی بدست میاوردند.

خیلی دلم پره هر چی هم که میگذره پرتر و پرتر میشم و آتیشی که روشن شده شعله ور تر میشه.

وای به روزی که این آتیش دامن کسی رو بگیره