تارا -تک ستاره ما-

تقریبا حدود ٢ ماهی شد که نتونستم توی وبت بنویسم و واسه این کارم هم چند تا دلیل دارم: ١- مسافرت من و بابایی با همدیگه (مادام موسیویی) و بدون شما... ٢- درگیری بابت پروژه مهدکودک رفتن شما... ٣- شروع مجدد کار و اداره رفتن و درگیریهای شروع ترم تحصیلی و کار و بار زیاد... ٤- درگیری ذهنی-اهدافی و احساس پوچی و رو دست خوردن من به خاطر یه سری دلایل و اتفاقات پیش اومده که فکر کنم حالا حالاها من رو درگیر خودش کنه... همه اینها هم دلایلی بودند که نتونستم توی وبت بنویسم و هم اینکه ٢ مورد اول خودشون عنوان یک پست جدید توی وبت خواهند شد که انشاا... فرصت بشه و در موردشون بنویسم.  پینوشت: ١- ...

مامان نسرین حالش رو به بهبوده... جواب آزمایشهای من هم خوب بود... یه تهران هم زدیم تو رگ... شمام که حسابی عشق و حال کردی این مدت. شیوا و شیدا - بازی و سرگرمی و بزن و بکوب = روزها با شیوا و شیدا مشغول بازی بودی - گاهی دعوات میشد - بهشون بد و بیراه میگفتی(همون بد و بیراههایی که خودشون یادت داده بودند!) - گاهی موهای شیوا رو میکشیدی و عشق میکردی با  این کار و لذت میبردی از شنیدن صدای جیغ و آهش - گاهی با شیدا شروع میکردی به رقصیدن و وقت و بیوقت به شیدا گیر میدادی تا پاشه و بزور باهات برقصه - گاهی با دیدن رقص هیپ هاپ شیوا ذوق میزدی ... خاله سودابه - مامان دوم شما - چسبیدن بهش عین کنه = خاله سودابه رو خیلی دوست داری-راه...

بالاخره برگشتیم... با خبرهای خوش! ناراحتی ای که داشتم خداروشکر فعلا بخیر گذشت. ١٠ روز اخیر تهران بودم دنبال گرفتن جواب های پاتولوژی و دکتر و بیمارستان و.... خدارو شکر فعلا جوابها خوب بودند. از دعاهای همه اونهایی که برام دعا کردند. اون وضعیت ناجوری که دکترها تشخیص داده بودند و این چنین جواب آزمایشی! فقط و فقط کار دعا بوده... دکترها که جواب پاتولوژی رو دیدند گفتند فعلا همه چیز خوبه. چیز بدی تو جوابها نیست و فعلا درمانی احتیاج نیست ولی حتما حتما باید هر ٥ ماه یکبار دوباره آزمایشها رو تکرار کنم و تحت کنترل باشم. یک دنیا ممنون از همه دوستانی که برام دعا کردند.

بچه های بزرگتر از شما میترسیدند از این نرده ها بروند بالا ولی شما عاشق بالا رفتن از این نرده ها شده بودی و علارغم ترس من , ول کن هم نبودی. من دورادور مواظبت بودم تا نیوفتی... البته این عکس من نیستا!... این دختر خاله شیدا هست. ...

همیشه میترسیدی سوار این وسیله بشی ولی اونروز همراه آبتین که سوار شدی ترس ات هم ریخت... : ...

...